Wracamy po długiej nieobecności z mocnym postanowieniem
poprawy. Podczas naszego internetowego niebytu całkiem sporo wydarzyło się na
rehabilitacyjnym froncie. Tomek sam potrafi podnieść się na łokciu do siadu -i to chyba najbardziej spektakularny sukces kilkunastu
ostatnich tygodni. Niestety , w najmniej spodziewanym momencie, podła padaczka
znów postanowiła o sobie przypomnieć. Ostatecznie sytuacja została opanowana. Nie
da sie też ukryć, że Młody nie ma już w sobie tyle pozytywnej energii, co pewien
czas temu. Głównym winowajcą tej sytuacji jest codzienna monotonia i
nieustające oczekiwanie na cudowne uzdrowienie albo genialny lek "sprawność"
w strzykawce. Pomimo naszych wysiłków akcja "Kraków" została
zawieszona, ponieważ trudno zorganizować fundusze na tak kosztowną
rehabilitację. "Fundacja kwiatów doniczkowych", "Fundacja spać
po ludzku".....wachlarz takich organizacji jest wyjątkowo szeroki, ale
niestety, uwierzcie mi na słowo, Tomka
"przypadek" nie wpisuje się w cele statutowe. Tymczasem Młody szykuje
się na wizytę ze swoim neurochirurgicznym wybawicielem - dr Strzyżewskim, a w międzyczasie
pręży muskuły i zastanawia się ile kroków, ile ćwiczeń języka, ile obrotów
tułowia, ile siadów potrzeba do pełnosprawności.
Dzienna norma kroków zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia wynosi 10 tysięcy. Normę wypada wypracować, bo to wpływa korzystnie na ciśnienie krwi, zmniejsza ryzyko zawału serca a i samopoczucie lepsze. Cóż, Młody jest wciąż daleki od tej normy, ale te braki stara się kompensować w inny sposób. Wypracował sobie już pewne prozdrowotne rytuały. I tak najpierw etap I, na który składa się seria 20 brzuszków. A później bach, płynnie przechodzimy do etapu II - masażu nóg. Oczywiście Młody nie zapomina o rzeźbieniu bicepsa , zakładaniu łuski i wyrobieniu chociaż pewnego ułamka wspomnianej już dziennej normy kroków. Później godzinne ćwiczenia w ramach domowej fizjoterapii. Wyniki? Na froncie walki o sprawne ciało wolny, ale wyraźny postęp. Ergo strategia jest chyba właściwa, chociaż zdecydowanie korzystniejsze byłoby zintensyfikowanie codziennych ćwiczeń. Wtedy efekt byłby bardziej spektakularny i dochodzenie do sprawności nie trwało by latami. Wracając jednak do meritum, Tomek potrafi siedzieć sam stabilnie na taborecie bez asekuracji. Samodzielnie podnosi się z leżenia do półleżenia pomagając sobie przy tym prawą ręką. Prozdrowotne obrzędy to nie wszystko, bo jakiś czas temu Tomka opętała dietetyczno - kulinarna fascynacja. Jednak miłość do słodkości kwitnie. Łatwo jest więc się domyślić, że Młody oczywiście ekstremalnym purystą żywieniowym nie został. Póki co rozkminia rozmaite diety - dieta "jem tylko zielone", dieta "nie jem ziemniaków, dieta "niski indeks glikemiczny", dieta "jem tylko surowe" itd. Po takiej dawce internetowej teorii, fizycznej tresurze i mentalnej walce o nie jedzenie słodyczy Tomek ma już siłę tylko na kontemplowanie wiejskiej przyrody.
